Posted on

When a girl gets treated to an inspiring birthdaytrip…

Het was al een tijd geleden dat ik nog eens uit mijn comfortzone kwam om een tentoonstelling te bezoeken. Maar afgelopen weekend is het er eindelijk nog eens van gekomen. Ik trok naar Rotterdam om er de expo Object 2019 te gaan bekijken, een onderdeel van het kunstenfestival Art Rotterdam. Bekende en minder bekende kunstenaars en designers toonden er hun mooiste ontwerpen.

De tentoonstelling werd georganiseerd in het HAKA-gebouw, een voormalig groothandelskantoor. Dit indrukwekkende bouwwerk – een architecturaal hoogstandje – is op zich al een bezoek waard. Het werd gebouwd in 1931 en vormt met zijn mooie lijnen, industriële look en prachtige lichtinval de perfecte locatie voor zo’n evenement.

En of ik er van genoten heb! De mix van kunst, architectuur, mode en design was een feest voor de ogen. Wat het voor mij extra fijn maakte was de aanwezigheid van heel wat keramiek en textiel. Ideaal om inspiratie op te doen!

Studio Joachim – Morineau

Waar ik vooral van hield bij deze tentoonstelling was het directe contact met sommige van de ontwerpers. Als je kunstenaars over hun werk hoort vertellen en je hun enthousiasme aan den lijve voelt, krijgen kunstwerken toch een extra dimensie.

Erwten

Zo ontmoette ik er Daniel van Dijck. De vormen en de textuur van zijn werk trokken me meteen aan. Hij vertelde me dat hij vaak etenswaren – zoals erwten – gebruikt in zijn werk. De erwten branden tijdens het bakken onder hoge temperaturen weg maar laten daarbij een specifieke structuur achter. Ik stelde me hierbij wel de vraag of dit schade kan veroorzaken aan de oven maar hij verzekerde mij van niet. Toch had hij er ook plezier in me te vertellen dat hij ooit wel te ver is gegaan met experimenteren (met minder organisch materiaal weliswaar) en zijn oven hierna aan vervanging toe was. Een duur grapje dus!

Wat ik erg bewonder aan zijn werkwijze is hoe hij experimenteert met voorwerpen zonder dat ze hun functionaliteit verliezen. Het levert unieke stukken op die nog steeds een deel kunnen uitmaken van het gewone dagdagelijkse leven.

Schoonheid in eenvoud

Wat subtieler maar daarom niet minder fantastisch was het werk van Studio Malii Yorks.

Oprecht enthousiasme maar tegelijkertijd met een grote rust sprak hij over zijn werk. Deze jongeman draait voornamelijk potten. Wat ik er vooral mooi aan vond, waren de intense kleuren van zijn glazuren. De combinatie van die kleuren met de zwarte klei deed mijn hart sneller slaan! Soms schuilt de schoonheid net in de eenvoud en dat is waar hij volgens mij prima in geslaagd is.

Er waren trouwens wel meer keramisten die kozen voor de combinatie van twee kleuren. Soms lieten ze de klei voor zich spreken ofwel kozen ze ervoor verschillende glazuren te gebruiken. Er waren er heel wat die ik kon smaken maar dit werk was toch mijn favoriet.

Kleurrijke stoffen

Al sinds ik gestart ben met de opleiding meubelstoffering, valt het mij op dat ik toch wat frisse, leuke stoffen mis. Alhoewel ik er bij het vilten van hou om alles zo natuurlijk mogelijk te houden en dus niet teveel met kleur wil werken, voelt dat bij stoffering toch anders aan. Soms heb je gewoon wat kleur nodig in het leven, gewoon dat ene detail, dat ene stuk dat eruit springt. Maar de meeste stoffen die ik tot nu toe vond waren heel klassiek en naar mijn gevoel weinig origineel.

Net daarom was het zo fijn om het werk van Roos Soetekouw te mogen aanschouwen. De stoffen die zij gebruikt ontstonden tijdens haar samenwerking met Enschede Textielstad, een duurzame weverij in Nederland. Zij produceren mooie kwaliteitsstoffen in frisse kleuren, die weldra ook online te koop zullen zijn. Bovendien produceren ze hun stoffen uit andere gerecycleerde stoffen. Extra bonuspunten, dus!

Wild maar zacht

Natuurlijk mag ik ook niet vergeten om The Soft World van Beatrice Waanders te vermelden.

Je hoeft haar werk alleen maar te zien en te voelen om het plezier van wol te beleven. Ik hou van het wilde maar zachte, het subtiele maar stoere werk van deze dame. Naar mijn gevoel laat ze de wol beter spreken dan wie ook. En alweer… eenvoud primeert!

Je leest het: ik beleefde een zalige dag in de Nederlandse havenstad. Een dag die absoluut voor herhaling vatbaar is. Volgend jaar ben ik dan ook zeker terug van de partij!

Margriet Foolen
Posted on

A girl makes a lamp

Read this post in english

Ik kreeg het verzoek van een aantal mensen om te delen hoe ik mijn lamp maakte. Maar vooraleer ik hieraan begin vertel ik graag hoe ik met het idee begon te spelen. Ik blijf steeds op zoek om de 2 dingen te combineren waar ik het meeste van hou, namelijk keramiek en vilten. Ik had reeds een aantal kleinere projectjes uitgeprobeerd, maar een aantal maand geleden zag ik een lampkap met heel veel schapekrullen en daar besloot ik om zelf een lamp volledig zelf te maken.

Het hele proces verliep ietwat traag, omdat er wel wat obstructies te overkomen waren bijvoorbeeld het elektriciteits gedeelte maar ook hoe ik in godsnaam juist de lampkap naar mijn goesting zou kunnen maken.

Ik ging van start met de lampvoet. Ik besloot hiervoor een zalig mooie zwarte klei te gebruiken, met een simpele organische vorm. En ik moet zeggen dat ik uiteindelijk heel tevreden was met het resultaat. Het was voor mij belangrijk dat de lampvoet niet alle aandacht opeiste maar de schoonheid van de lampkap zou kunnen in de verf zetten met een eenvoudige sierlijkheid. Ik maakte mijn voet uit een homp klei en kerfde de binnenkant uit. Het is een hele fijne manier van werken maar in de toekomst zal ik toch voor deze opdracht werken met rolletjes klei omdat ik daarbij toch iets meer controle heb over hoe precies de vorm moet zijn. Dit is van belang wanneer de bout voor de lampfitting door de lampvoet moet. Dan is de nek van de lampvoet best waterpas en ook niet te lang. Iets waar ik bij het begin van dit project nog niet echt aan had gedacht. 🙂

Volgende stap was het elektrische gedeelte. Niet iets waar ik veel zin in had om aan te beginnen, vooral door het feit dat ik geen idee heb over elektriciteit maar ik moet toegeven, het valt heel goed mee. De fitting, het snoer en de schakelaar zijn te vinden een DHZ winkel, alleen de bout, die hol vanbinnen moet zijn, zocht ik online. De bout dient hol te zijn aangezien het snoer erdoor moet.

Ik koos ervoor het snoer op 2 m te houden.

En dan de lampkap. 🙂

Dit was uiteindelijk de grootste uitdaging van het hele project. Eerst heb ik een stuk gevilt in een lichte kromme (zie foto) omdat ik de lampkap in een kegelvorm wilde maken ipv recht. Ik verkoos ook een eerder lichter stuk vilt dan vol met lokken omdat ik een eerder dromerige sfeer wilde creeren, waar het licht kon spelen met de schaduw van de lokjes.

Ik heb lang getwijfeld over hoe ik de lampkap zou maken. Mijn eerste gedachte was om gewoon een basis lampkap te kopen en daar mijn vilt aan vast te hechten, of gewoon de stof te verwijderen en te vervangen door mijn vilt. Maar deze opties waren voor mij niet overtuigend genoeg. Een reeds bestaande lampkap gebruiken ging mij niet die doorzichtigheid geven als er reeds een stof op ligt. En eigenlijk vond ik gewoon ook geen kap die paste bij wat ik eigenlijk zocht.

Dus besloot ik gewoon zelf volledig het frame te maken. Hiervoor had ik het volgende nodig:

– 2 ringen. Een kleinere ring voor bovenaan en voor onderaan een kruisring.

– aslan folie: De folie die ik gebruikte kleefde maar aan 1 kant. Deze plastiek folie is vrij stevig en daarom ideaal om een lampkap te maken. Het is dus echt wel eenvoudiger om gewoon een lampkap in cilindervorm te maken in plaats van meer een kegelvorm. Maar deze laatste paste naar mijn gevoel beter bij het ontwerp. Net zoals bij het stuk vilt is het van groot belang te zorgen dat ook het folie de vorm heeft zoals getoond op de foto hierboven.

– Sterke dubbelzijdige plakband voor lampkappen.

Ik ben begonnen met de dubbelzijdige plakband rond beide ringen te plakken. Hierbij zorgde ik vooral dat de tape volledig rond de ring ging. Op bepaalde plaatsen kwam het terug los maar ik merkte al gauw dat de ‘lijm’ wel bleef steken aan de ring.

Volgende stap was om het stuk vilt vast te plakken aan de folie. Het vilt legde ik met de tekening naar beneden op de tafel en trok het plastiek van de folie. Eerst voor ongeveer 10 cm om dit deel duwde ik neer op het vilt. Zo kon het folie voorzichtig losgetrokken worden en zo op het stuk vilt verder worden vastgehecht. Om zeker te zijn dat het vilt mooi aan het folie vast hing, gebruikte ik 1 van mijn tools van keramiek om deze mooi neer te duwen op elkaar. Ook een kredietkaart kan hiervoor gebruikt worden. Het is belangrijk om bovenaan 1 cm vilt extra te hebben en onderaan wilde ik sowieso een stuk los hebben met wat lichte lokken. Dit stuk ging eigenlijk vrij vlot.

Het moeilijkste deel was eigenlijk de folie met vilt rond de ringen vast te maken. Eerlijk, voor mij was dit een job voor 2 mensen want beide ringen moeten tergelijkertijd mooi rond de folie gaan. We bleven hiervoor ongeveer 1 milimeter van de rand van de folie weg tot op het einde de folie overlapt (ik had 1 cm overlapping gerekend). Erna kon ik mooi het vilt bovenaan laten rondgaan rond de ring (zie foto). Ook hiervoor komt de kredietkaart van pas.

En dan kwam het moment om het geheel samen te brengen tot het volgende resultaat!